عيسي و طرفداري از زنان

دورنماي طرفداري از حقوق زنان: عيسي از مدافعين طرفداري از زنان و حقوق زنان بود.

به نوشتة مارلين آدامسون

ناظرين طرفداري از حقوق زنان، اغلب از مذاهب مختلف به خاطر رفتاري كه با زنان دارند انتقاد ميكنند. در اين خصوص حق كاملاً با آنان است. ميتوان به مثالهايي از تجاوز مذهبي به حقوق زنان اشاره كرد كه چه در ايالات متحده و چه در سطح بين المللي رواج دارد. آنچه كه ناظرين طرفداري از حقوق زنان در نظر نميگيرند اين است كه عيسي يكي از مهمترين متحدين طرفداري از حقوق زنان بوده است.

به تمدن و فرهنگ خاورميانه در دورة عيسي بنگريد. عالمين يهودي با اين كلمات جلسات خود را در معبد آغاز ميكردند: «خداوندا، من بسيار خوشبخت هستم زيرا كه مرا زن نيافريدي.» زنان از مذهب محروم بودند و كنار گذاشته ميشدند و به ندرت در خفا تورات به آنان تعليم داده ميشد. در حالي كه عيسي تعداد بسياري از زنان را به طور علني جزو شاگردان خود به حساب ميآورد و با اين كار موجب برانگيخته شدن خشم رهبران يهودي ميشد. عيسي به توده ه اي مردم چه زن و چه مرد تعليم ميداد، زنان و مردان را به يك اندازه شفا ميداد و به يك اندازه براي آنان معجزه ميكرد. در آن زمان، عيسي با تبعيض هاي موجود بين زنان و مردان در ارتباط با قوانين اجتماعي نيز مبارزه ميكرد. قانوني وجود داشت كه به مردان اجازه ميداد به هر دليلي زن خود را طلاق دهند. براي مثال اگر شام سر موقع آماده نبود، مرد اجازه داشت زن خود را طلاق دهد. تصورش را بكنيد كه اين قانون تا چه اندازه ناامني ايجاد كرده و ظلم و ستم را در حق زنان روا ميداشت. همانطور كه انتظار ميرود زن هرگز اجازه نداشت شوهر خود را طلاق دهد. اما عيسي اعلام نمود كه زن و مرد هر دو حق آن را دارند تا از يكديگر جدا شوند، اما فقط در صورت زنا. عيسي فرمود كه حتي در صورت زنا نيز طلاق خارج از نقشه و مقصودي است كه خداوند در خصوص ازدواج در نظر گرفته است.

قانون ديگري كه در آن دوره رواج داشت سنگسار كردن زنان و مرداني بود كه در حين زنا دستگير ميشدند. اين مجازات اغلب اوقات در خصوص مردان ناديده گرفته ميشد و مجازات تنها در خصوص زنان اجرا ميگرديد. همه ميخواستند بدانند كه عيسي در مورد زني كه زنا كرده است چه واكنشي نشان خواهد داد. يك روز چندين مرد زني را كشان كشان نزد عيسي آوردند. آنان زن را هنگام هم خوابگي با مردي دستگير كرده بودند. شايد هم آن مرد يكي از دوستان خودشان بود. آنها از عيسي خواستند تا براي سنگسار كردن آن زن رضايت خود را اعلام كند. آنان ميدانستند كه عيسي را در موقعيت بدي قرار داده اند و كارت برنده در دستشان است. اگر عيسي نسبت به آن زن زناكار رحم و شفقت نشان ميداد، پس معلوم ميشد كه او شخصي غير موثر است و در ضمن دشمن قانون آنها به حساب ميآمد. از طرفي اگر زن را سنگسار ميكرد، رفتار او مخالف منش محترمانة وي نسبت به زنان محسوب ميگرديد و لذا هر آنچه كه دربارة رحم و بخشش تعليم داده بود، خود نقض ميكرد.

عيسي رو به آنان كرده فرمود: «هر كه از شما گناه ندارد، اول بر او سنگ اندازد.» احتمالاً اين اظهار عيسي، و حضور وي باعث شد تا جمع مردان حاضر تحت تاثير قرار گيرند. آنها يكي يكي از آنجا دور شدند. عيسي رو به زن نادم نموده و گناهان وي را كاملاً بخشيد، طوري كه تنها خداوند قادر است ببخشد.

فيليپ يانسي، كه يك نويسنده است، اينگونه توضيح ميدهد: «عيسي حكمت و معرفتي را كه در زمان وي پسنديده و مقبول بود، براي زنان و مردم ستمديده دگرگون ساخت. مطابق با گفتة محقق كتاب مقدس، والتر وينك، در هر چهار انجيل، عيسي هنگام مواجهه و رويارويي با زنان، آداب و رسوم زمان خود را در هم ميشكست.»

بنابراين متوجه ميشويم كه چرا زنان، عيسي را دوست داشتند. زماني كه اغلب حواريون عيسي براي نجات جان خود فرار كرده بودند، اين زنان بودند كه در پاي صليب در كنار وي ايستادند. همچنين پس از مصلوب شدن و قيام، عيسي اولين بار خود را به زنان آشكار نمود. اين واقعاً جالب توجه است. قيام عيسي، شهادت و گواهي بود بر تمامي اظهاراتي كه وي در ارتباط با خداوند بودن خود بيان مينمود. اگرچه زنان در فرهنگ و تمدن آن زمان جايگاه كوچكي داشته و به عنوان سخنگويان مذهبي هيچ اختياري نداشتند، اما عيسي اين نقش را به زنان سپرد تا رفته و ديگران را از قيام او مطلع سازند. چرا؟ شايد به اين دليل كه عيسي ميخواست اين حقيقت را استوار سازد كه او به خاطر گناهان زنان و مردان به اين جهان آمد تا جان خود را فدا سازد. شايد عيسي ميخواست زنان و مردان بدانند كه او مايل است بخشش كامل گناهان را به آنان عطا كند و قادر است تا آنان را هدايت كرده، و آرامش و حيات ابدي را به آنها بدهد.

اگر مايل هستيد تا دربارة چگونگي تاثير متقابلي كه عيسي در ارتباط با زنان داشت بخوانيد، و مايليد بدانيد كه عيسي دربارة حيات ابدي چه فرمود، «انجيل يوحنا» باب يازدهم را از كتاب مقدس مطالعه كنيد.