آيا وجود شرارت و درد ثابت نميكند كه خدا اهميتي قائل نيست؟

سئوال: «براي من جاي سوال است كه شما چگونه ميتوانيد به خدا ايمان داشته باشيد وقتي كه در دنيا چيزهاي زيادي وجود دارد كه به درستي پيش نميروند و اين واضح است كه براي خدا اهميتي ندارد؟»

پاسخ ما: اگر در دنيا چيزهايي هست كه به درستي پيش نميرود، اين موضوع به هيچ وجه ثابت نميكند كه خدا اهميتي براي ما قائل نيست. ما در دنيايي زندگي ميكنيم كه بيشتر مردم خدا را نپذيرفته اند...

• «جميع ما مثل گوسفندان گمراه شده بوديم و هر يكي از ما به راه خود برگشته بود.» (اشعيا 53 : 6)
  
  
• «نيكوكاري نيست يكي هم ني.» (مزمور 53 : 3)
  
  
• «زيرا مرد عادلي در دنيا نيست كه نيكويي ورزد و هيچ خطا ننمايد.» (جامعه 7 : 20)

بنابراين ما چطور ميتوانيم خدا را مقصر بدانيم اگر دنياي ما از جهات بسياري قصور ورزيده است. (براي خواندن مطالب بيشتر در رابطه با اين موضوع، مقالة چرا؟ را ملاحظه نماييد.) شايد چيزهاي اشتباهي كه در دنيا وجود دارد خدا را خشنود نميسازد. شايد خدا دنيا را اينگونه كه هست نمي پسندد (شايد او بيشتر از ما از اين وضع بيزار است) اما به نوعي اجازه داده است تا براي مدتي ديگران دنيا را اداره كنند. عيسي به شاگردان خود گفت كه اينگونه دعا كنند: «ارادة تو چنانكه در آسمان است بر زمين نيز كرده شود.» (متي 6 : 10) اين دعا به وضوح دلالت بر اين امر دارد كه ارادة معنوي خدا هميشه بر روي زمين انجام نميشود، حتي اگر اراده اجازه دهنده او انجام ميپذيرد.

در نهايت، اين موضوع به صفت خدا مربوط ميشود. آيا خدا، خداي محبت و رحمت است؟ مطابق با كتاب مقدس او اينچنين است...

• «چنانكه پدر بر فرزندان خود رئوف است، همچنان خداوند بر ترسندگان خود رأفت مينمايد.» (مزمور 103 : 13)
  
  
• «خداوند براي همگان نيكو است، و رحمتهاي وي بر همة اعمال وي است.» (مزمور 145 : 9)
  
  
• «خداوند عادل است در جميع طريقهاي خود و رحيم در كل اعمال خويش.» (مزمور 145 : 17)

كتاب مقدس ميفرمايد كه خدا محبت است. (اول يوحنا 4 : 8 و 16) به علت ذات با محبت خدا، او اجازه ميدهد تا انسانها اراده اي آزاد داشته باشند. خداوند ما را بصورت يك روبات خلق نكرد. در نتيجه ما شرارت و درد و رنج داريم، كه همه عوارض ناشي از انتخاب هاي ما و ديگران است.

اگرچه خدا اجازه داده است تا شرير براي مدتي وجود داشته باشد، اما او قول داده است كه در آينده او را از ريشه براندازد. (مكاشفه 21 : 3 - 5) خداوند در محبت خويش براي هر يك از ما راهي را مهيا ساخته است تا به خاطر شرارتها و دردهايي كه براي ديگران ايجاد كرده ايم بخشوده شويم...

• «زيرا خدا جهان را اينقدر محبت نمود كه پسر يگانة خود را داد تا هر كه بر او ايمان آورد، هلاك نگردد بلكه حيات جاوداني يابد.» (يوحنا 3 : 16)
  
  
• «لكن خدا محبت خود را در ما ثابت ميكند از اينكه هنگامي كه ما هنوز گناهكار بوديم، مسيح در راه ما مرد.» (روميان 5 : 8)
  
  
• «و محبت خدا به ما ظاهر شده است به اينكه خدا پسر يگانة خود را به جهان فرستاده است تا ما بوسيله او زيست نماييم. و محبت در همين است، نه آنكه ما خدا را محبت نموديم، بلكه اينكه او ما را محبت نمود و پسر خود را فرستاد تا كفارة گناهان ما شود.» (اول يوحنا 4 : 9 - 10)

تنها خدا نيكوست. (لوقا 18 : 19) اگر مشكلي در دنيا وجود دارد، اين مشكلات از صفات منفي ما انسانها سخن ميگويد و نه از صفات خدا. براي بحث و گفتگوي بيشتر در خصوص اين پرسش بزرگ، بخشي از اين سايت را كه معماها ناميده شده است ملاحظه نماييد. براي دانستن اينكه خدا چگونه در مواقع دشوار ما را ياري ميكند، آرامش فكري در يك دنياي بي ثبات را ملاحظه كنيد.